Krioterapia to leczenie zimnem. Wykorzystujemy tu temperaturę kriogeniczną (poniżej –100°C) w krótkim czasie (120–180 s) na wybraną okolicę ciała pacjenta. Długość zabiegu wynosi od 30 s do 3 min, w zależności od okolicy zabiegowej i tolerancji pacjenta na zimno. Działanie przeciwbólowe i przeciwobrzękowe po zabiegu krioterapii miejscowej utrzymuje się ponad 3 godziny. Do zabiegów krioterapii stosuje się urządzenie, w którym do uzyskania niskich temperatur wykorzystywany jest ciekły azot (–160° ÷ –196°C temperatura u wylotu z dyszy).
Zimno to najsilniejszy środek przeciwzapalny, jakim dysponuje współczesna fizykoterapia.
Wskazania do krioterapii miejscowej:
- stany pourazowe i przeciążeniowe układu kostno-stawowego,
- obrzęki występujące po złamaniach lub zwichnięciach,
- stłuczenia i inne urazy tkanek miękkich (jednak nie później niż 5 dni po ich powstaniu),
- rwa kulszowa
- przykurcze stawów,
- intensywne bóle różnego pochodzenia,
- zwyrodnienia stawów,
Do głównych przeciwwskazań do stosowania krioterapii miejscowej należą:
- ciężkie choroby serca i układu krążenia.
- stan pozawałowy.
- nadwrażliwość na zimno.
- stany zapalne naczyń krwionośnych.
- schorzenia naczyń obwodowych.
- zespół Raynauda.
- zespół Sudecka;
- ostre infekcje i stany gorączkowe.
